The Road of Hell

Dit was twee moeilike dae.

2 April is ek vroeg weg van Jungle Junction, die bymekaarkomplek vir overlanders. Nairobi se padreëls is eenvoudig: Doen wat jy wil.

By ‘n kruising sonder borde het ‘n taxi stilgehou en ir my gewys ek kan ry. Van links het geen motor gekom nie. Toe ek ry, kom ‘n ander taxi verby die staande taxi gejaag. Ons beide het uitgeswaai maar hy het my vol op die voorwiel getref en die fiets na regs omgegooi. Daar lê ek toe midde in die straat.

Die handvatsel was gebuig en so skeef-skeef het ek terug na Jungle Junction toe gery. Chris het binne ‘n halfuur alles reg gehad. Gelukkig was die vurk nie gebuig nie.

Het die taxi my ‘n halwe meter na regs getref, was dit vol op my regterbeen. . .

Ek is laatmiddag sonder seremonie oor die ewenaar, die noordelike hemisfeer in. Mount Kenia het sneeu opgehad, en op die ewenaar op ‘n hoogte van 2 400m het almal met truie geloop.

Vanoggend net na sonopkoms het ek die eerste deel van die Road of Hell aangepak, van Isiolo na Marsabit toe. Ek kan oor die pad niks sê nie behalwe dat dit ‘n lang seermaak pad was: sand, klippe, sinkplaat, en teen die einde modder en nogmaals modder. Ek het min kans gehad vir natuur kyk, dit was skud en skud en nogmaals skud.

So 90 km voor Marsabit het ek my tweede val binne twee dae gehad. Die pad was rooi vulkaanrots. Op de los rots het ek gegly en ‘n harde val gehad. Ongelukkig is die een tas afgeruk en sal ek eers Vrydag die probleem moet oplos voor ek die laaste 250 km van die Road of Hell kan aanpak.

Ek groet, sonverbrand, ontwater, vol krampe. Die elf uur op pad het sy merk gelos.

The last two days were eventful.

First my collision with the taxi. Nairobi has a simple set of traffic rules: Do whatever you want to do.

At one of the many unmarked crossings a taxi from right indicated with his lights that I could go. From left was no traffic. As I passed the standing taxi suddenly another taxi appeared on the right of the first taxi, screaming over the junction. I tried to swerve but was hit on the front wheel. The impact threw the bike over to the right and me flying into the tar.

The handlebar was bent and I had to go back to Jungle Junction where Chris fixed the damage within half an hour. The fork was fortunately not bent.

Had the taxi hit me half a meter to the right it would have been full on my right leg . . .

Late afternoon I crossed the equator. Mount Kenia on the equator has snow on the summit. It was strange seeing people walking around on the equator with jerseys on.

The road to Marsabit, from Isiolo, is a real Road of Hell. It took me 11 hours to complete the 250km. It was sand, corrugation, stones, stones and the last 20 km mud.

I had my second crash in two days when on red lava rock, I had a text book crash. Unfortunately the one pannier was ripped off. FridayI have to fix the pannier before I can leave on the second part of the Road of Hell.

From Marsabit I greet you, sun-burnt, dehydrated and sore.